One Man Show

“Me, Myself and I”, “Alleen is maar alleen”, “Lonely, I´m Mister Lonely, I have nobody, I´m on my own”, “You are not alone” (al telt die eigenlijk niet mee), “Just the one of me, I can make it if I try” (erg slecht).Mensen keken raar op toen ik om mezelf en de slechte liedjes die ik bedacht moest lachen tijdens de eerste uren alleen in een bus in Costa Rica. ”Beter één vogel in je hand, dan tien in de lucht”. Het komt me nu erg goed uit dat ik altijd al kon gniffelen om mijn eigen grappen.

Nog iets wat me erg goed uitkomt: ik win met ieder spelletje. Neem bijvoorbeeld het revolutionaire nieuwe spel ´Waar gaat deze mevrouw/meneer naar toe´, het oude bekende´Wie heeft het laatste woord´ of mijn huidige favoriet ´Wie ben ik´.

Nu we het er toch over hebben. Veel mensen zeggen altijd dat je jezelf zo goed leert kennen als je alleen reist. Ik ben erachter gekomen dat ik wanneer ik alleen reis opeens wél vroeg en zonder snoozen opsta om, zogedacht, ´de dag te plukken´. Rete irritante kerel waar ik de hele tijd mee moet reizen.

Natuurlijk is er wel de tijd om echt de keuzes te maken die je wilt en dingen te doen die je leuk vind. Zo heb ik een aantal van mijn oude hobby´s weer op kunnen pakken: Snel een koffietje drinken op een terras, taxichauffeurs/receptionistes/mensen naast me in de bus belagen met vragen of eindeloos de tijd nemen om plattegronden van steden uit te pluizen bijvoorbeeld. Ook ´brak museums bezoeken´ hoort in dit lijstje. Ik heb pre-colombiaanse sculpturen, potten en vazen bekeken. Ik heb geleerd over de expansie van Granada én die van Léon, hoe vulkanen werken en wat de gewoontes en tradities van Nica´s zijn. Verder heb ik uitgebreid in kerken en kathedralen rondgeslentert en schilderijen van de Colombiaanse Fernando Botero* bekeken. Zelfs aan mijn ietwat schaamtevolle hobby, namelijk ´mensen erg zware dingen zien tillen of een berg op zien fietsen´ besteed ik meer tijd. Lachen!

De meeste tijd besteed ik nu aan mijn nieuwste hobby. Het was een mooie zonnige dag in Granada toen ik, na het voorbij lopen aan vele anderen, op mysterieuze wijze een drang voelde om een Artesania winkel binnen te lopen. In deze winkel, waar bijna uitsluitend prulleria verkocht wordt, viel mijn oog meteen op een prachtige rode houten jojo beschildert met een vulkaan en ´Nicaragua´. Nadenkend over alle voordelen die een jojo kan bieden: wachttijd doden, sportief bezig zijn en bovenal ´supercool eruitzien´, besloot ik dat ik die moest ik hebben! Mijn eerste stappen in de jojo-leer verliepen met veel ups en downs. De ups vooral dat ik met iedereen een gesprek aan kon knopen (voordeel van er supercool uitzien) en de downs vooral, tsja, downs. Na uitvoerige jojo-training blijkt dat ik een kleine revisie in mijn blog moet doen: ”In deze winkel, waar bijna uitsluitend prulleria verkocht wordt”. Natuurlijk maakt dit de uitdaging alleen maar groter om een echte jojo-ninja te worden.

De koloniale steden en vulkanen van Nicaragua zijn prachtig, reizen in oude amerikaanse ´chicken´bussen is altijd grappig en de mensen zijn aardig en behulpzaam. Morgen ga ik vulkaan-boarden op een sandboard en slee en maandag waag ik waarschijnlijk de overstap naar Honduras om daar te leren duiken. Ik hoop snel een computer te vinden vanaf waar ik enkele sfeerbeelden op Facebook kan plaatsen (snel vrienden worden!).

Dan de prijsvraag: Welke nummers en uitdrukkingen zijn er nog meer over alleen zijn? Creativiteit en humor worden erg zwaar meegewogen. De prijs is een persoonlijke foto van mij alleen, verstuurd vanaf een iPhone.


* Fernando Botero hanteert bijna uitsluitend ronde vormen, grappig: http://www.google.nl/#hl=en&q=fernando+botero+paintings&oq=fernando+botero+paintings&aq=f&aqi=g5g-v5&aql=&gs_sm=e&gs_upl=2348l3524l5l9l7l0l1l1l0l236l987l0.5.1&bav=on.2,or.r_gc.r_pw.&fp=992e22643c30f4ba&biw=1024&bih=604