¡Toet toet!

Al vanaf Nicaragua verbaas ik me dagelijks over het toetergedrag van de lokale bewoners. Op het eerste oog lijkt er willekeurig getoeterd te worden door alles en iedereen. Maar met een beetje oog voor detail ontspringt uit deze willekeur een wondere wereld van tweezijdige communicatie. Een onontgonnen wereld die parallel lijkt te lopen aan de werkelijke. Een wereld waar rang en stand aan de kant worden geschoven ten faveure van de wil om te overleven gemixt met een verrassend rijk ontwikkelde beschaafdheid. Natuurlijk moest ik als jong academicus deze taal verder onderzoeken.

Mijn eerste stappen richtten zich op de verschillende betekenissen van toeteren. Zo heb je de, in Nederland ook bekende, "pas op/coming through" toeter maar ook de in Nederland minder vaak gebruikte "hola", de "gracias" en de "wil jij misschien een taxi?". Hier worden de vorige vier continue gebruikt. Om de complexiteit van de situatie die hierdoor ontstaat te schetsen leg ik twee situaties voor.

Ik steek een straat diagonaal over om van het ene drukke trottoir naar het andere, rustigere, te komen. Het is een mooie levendige zondag in de prachtige koloniale stad Granada te Nicaragua. Sommige straten zijn op zondag afgesloten voor verkeer waardoor de verschillende auto's en taxi zich door de resterende straten moeten wurmen. "Toet toet", ik spring snel een stuk verder richting het rustige trottoir. Hierdoor kom ik recht voor de taxi te staan die zich zojuist aanbood. "Toet toet", harder nu, ik moet oppassen dus spring snel nog verder. "Gracias".

Aangekomen in Léon, ook in Nicaragua, zoek ik een taxi. Ik ben zwaar bepakt en loop in de stekende zon. De banden van mijn veel te zwaar geladen backpack snijden in mijn schouders en mijn waterfles is nagenoeg leeg. "Toet toet", eindelijk!! Ik draai me om stralend van geluk en zie de heftig zwaaiende chauffeur van een tot de nok toe gevulde taxi voorbijrijden. Ik zwaai een laf "hola" terug.

In Honduras aangekomen neem ik de tijd om, naast de twee duikcursussen die ik volg, mijn toeter bevindingen te rationaliseren. 
Luidheid en lengte van de toeter neem ik als eerste variabelen en ga daarmee de straat op. Al snel blijken deze twee niet genoeg te zijn. Onder andere de "ik kom vanaf de andere hoek", de "ik wil je passeren op een akelig klein en bumpy zandpad" en de "lekker ding" laten zich niet vangen in twee variabelen. Ik voeg frequentie (de hoeveelheid toeters in één serie) toe maar bedenk me tegelijkertijd dat iedere toeter in een bepaalde serie van andere luidheid en lengte kunnen zijn. Uiteindelijk besluit ik een systeem van referentietabellen op te zetten waarbij je aan de hand van luidheid en lengte van de eerste toeter naar een tweede tabel doorverwezen wordt om daarna tot de laatste, meest significante, toeter te komen. De tussenliggende toeters laat ik over voor vervolgonderzoek. Als bijresultaat van het onderzoek kom ik er achter dat het toeteren nog maar in zijn kinderschoenen staat. Er zijn nog erg veel ongebruikte combinaties. 

Na het invullen van de eerdergenoemde toeters neem ik de proef op de som. Tot mijn verbazing blijkt dat ik een veel groter toeterinzicht heb en dat ik zowaar enkele betekenissen correct kan voorspellen. Met redelijk vertrouwen spring ik weg, zwaai ik "hola" en stap ik in de vrije taxi's. Hard work paying off!

In de bus naar Guatemala val ik in een diepe tevreden slaap. Wanneer ik wakker word aan de andere kant van de grens schrik ik me kapot: In Guatemala blijken ze een ander dialect te toeteren!