Gentleman?

Met stip gestegen op de lijst met meest irritante uitspraken ter wereld:
“Thank you ever such a lot”

Tuurlijk, het is aardig om iemand te bedanken. Maar er nog 3 superlatieven aan vast plakken gaat mij toch echt te ver!

Niet verwonderlijk zulk een woord tegen te komen in London/Engeland natuurlijk. Het niveau van bloed-onder-de-nagel-vandaanhalende-beleefdheid is hier namelijk erg hoog. Vooral te pas en te onpas ‘excuse me’ zeggen zonder dat je iets gedaan hebt valt me persoonlijk erg zwaar.

Gister: Een perfect begin van de dag: Te laat wakker, bijna te laat voor de trein, iets dat door de treincapaciteit 20 minuten staan betekent, en later een metro die, zo als het er naar uitziet, vol staat met mensen die eenzelfde soort begin van hun dag hebben gehad. Gesproken word er nergens, een glimlach is niet te vinden en zelfs een beetje rondkijken is er niet bij, strak naar de grond is hier de trend. Ik, nieuwschierig als ik ben, val hier dus een beetje uit de boot met mijn rondgetuur en werk mezelf daar blik-technisch behoorlijk vaak mee in de problemen, aangezien mensen niet graag gestoord worden in hun strak gekijk. Maar oke, bij iedere halte heb je hetzelfde probleem, mensen moeten eruit en mensen moeten blijven staan, terwijl buiten een ongeduldige kudde iedere kans aan zal grijpen om te besluiten dat er niemand meer naar buiten hoeft. Na enkele weken van observaties kan ik concluderen dat er verschillende Sjaak-posities, die plaatsen waarbij je er zeker van kan zijn dat je de Sjaak bent, bestaan voor personen die in de Tube moeten bijven.

Tweede op deze lijst staat: tegen de deur die opengaat. Dit betekent namelijk dat alle mensen die eruit gaan je maar al te graag mee willen nemen in hun clubje, en dat je, na deze stroom van ontwijkingen en onhandigheden, de eerder genoemde hongerige kudde te verwerken krijgt. Oplossing: Stap even naar buiten, en daarna weer naar binnen, Simple as that.

Voor de positie bovenaan de Sjaak-lijst is de oplossing echter niet zo makkelijk. In het midden van de sta ruimte tegenover de deur die opengaat heb je namelijk mensen van achter en van opzij te verwerken, die al beukend proberen een prominent plaatsje te bemachtigen in de stroom naar buiten. Proberen buiten te wachten kan niet aangezien je al deel van een stroom bent met de mensen die voor je staan en hoe dan ook kom je onderweg ook nog de eerder genoemde Sjaak 2 tegen.

Ikzelf weet mezelf wonderbaarlijk vaak in de Sjaak 1 positie te manouvreren en het was dan ook niet verwonderlijk dat ik mezelf op deze morgen, deze algehele chagrijnige morgen, hier dan ook weer terug kon vinden. Aangekomen bij ‘Bank’-station en na er herhaaldelijk op gewezen te zijn toch vooral de Gap te Minden en Clear of de Dooors te Stayen begon ook hier het spel weer. Ik, met mijn 'men’s Bag' zeer klungelig tussen mijn benen geposteerd, zette me schrap om de op gang komende stroom zo goed mogelijk te doorstaan. Al wegdraaiend voor een rugby-player-look-a-like weet ik echter op zeer onsubtiele wijze mijn elleboog met een redelijke vaart in iemands gezicht te planten. Iets waar je in Nederland toch zeker een boze blik of een, op zijn minst figuurlijke, uitbrander voor kan verwachten. Hier echter, voordat ik de situatie totaal begreep, laat staan sorry kon zeggen, wist mijn slachtoffer al “excuse me” te prevelen. Geen verontwaardigde U.S.-my sweet sixteen-exuse me, maar een proper English, welgemeende excuse me!..


..Sorry hoor...maar 'tis toch te gek voor woorden!